കര്ക്കടകം
ചോരുന്നിടത്തെല്ലാം
പാത്രം നിരത്തി
ചോരാത്തിടത്തേയ്ക്കു
പായും നീക്കി
ഇടയില്ലാതാവുമ്പൊള്
ഇരുന്നുറങ്ങിയ ബാല്യം
ഇല്ലാക്കലത്തില് അരിയിട്ട്
ഇല്ലായ്മകൊണ്ട് തീപൂട്ടി
ഉണ്ണിക്കും ഉറുമ്പിനും
പങ്കുവെച്ച
മുത്തശ്ശിയുടെ ഓര്മ്മ മാത്രമാണ്
ചോരാത്ത കൂര
സമയമറിയുന്ന സൂചികളില്ലാതെ
നിഴലിനെ വിശ്വസിച്ച കാലം-
മുറ്റത്തെ മാവിന്റെ നിഴല്
പടിയോളമെത്തുമ്പോള്
കുളിക്കുവാന് പോകണം
പിന്നെയും കുറുകി
പടിയിറങ്ങുമ്പോള്
പുസ്തകമെടുത്തിറങ്ങണം
അന്നും ചതിച്ചത്
കര്ക്കടകം-
സൂര്യനെ മറച്ച്
നിഴലിന്റെ സമയക്കോലുകളെ
ഇല്ലാതാക്കി
കുഞ്ഞിക്കയ്യില്
ചൂരലിന്റെ പാടുപതിച്ചത്
ഈ കര്ക്കടകം-
കുഞ്ഞിക്കണ്ണിലെ അരുവികളെ
കല്ലാക്കി മാറ്റിയതും
കര്ക്കടകം-
മുത്തച്ചനേയും ചതിച്ചു
കര്ക്കടകം-
കമ്മ്യൂണിസ്റ്റിനെ വേട്ടയാടാന്
വരുന്ന ബൂട്ട്സിന്റെ
ശബ്ദമറിയാന്
മുറ്റത്ത് മുത്തശ്ശി വാരിയിട്ട
കരിയിലകളെ നനച്ച്
മുത്തശ്ശന്റെ വാരിയെല്ലൊടിച്ചതും
കര്ക്കടകം-
ഇന്നും
കര്ക്കടകം പിറക്കുമ്പോള്
നെഞ്ചിലുണരുന്നത്-
മിന്നലേറ്റിട്ടും
കരിയാതെ തളിര്ത്ത
ഒറ്റമരത്തിന്റെ ഓര്മ്മ
'ചോരുന്നിടത്തെല്ലാം
ReplyDeleteപാത്രം നിരത്തി
ചോരാത്തിടത്തേയ്ക്കു
പായും നീക്കി
ഇടയില്ലാതാവുമ്പൊള്
ഇരുന്നുറങ്ങിയ ബാല്യം'
'വരുന്ന ബൂട്ട്സിന്റെ
ശബ്ദമറിയാന്
മുറ്റത്ത് മുത്തശ്ശി വാരിയിട്ട
കരിയിലകളെ നനച്ച്
മുത്തശ്ശന്റെ വാരിയെല്ലൊടിച്ചതും
കര്ക്കടകം-'
ഇപ്പോഴാണി കണ്ണുകള് കണ്ണില് പെട്ടതെങ്കിലും , വെല്ലാതെ ഇഷ്ടായി കണ്ണേ..
njannum vazhipokkonodu cheruunnu
ReplyDeletemanoharam ee varikal!
ഇന്നുംകര്ക്കടകം പിറക്കുമ്പോള്നെഞ്ചിലുണരുന്നത്-മിന്നലേറ്റിട്ടുംകരിയാതെ തളിര്ത്തഒറ്റമരത്തിന്റെ ഓര്മ്മ
ReplyDeleteസുഹ്രുത്തേ.. ഈ ഓർമ്മകൾക്ക് കർക്കിടക മഴയെക്കാൾ കരുത്ത്... നല്ല എഴുത്ത്.. ഇഷ്ടപ്പെട്ടു
നൊമ്പരപ്പെടുത്തുന്നു വരികള്..
ReplyDeleteസുന്ദരവും ലളിതവുമായ വരികള് , പക്ഷെ എവിടെക്കൊക്കെയോ കൂട്ടികൊണ്ട് പോവുന്നു....
ReplyDeleteഒരുപാട് ഇഷ്ടായി ഈ കവിത
കർക്കടകത്തെ കള്ളക്കർക്കടകമെന്നു വിളിക്കേണ്ടിവരുന്നതും ഇതൊക്കെക്കൊണ്ടുതന്നെ. ചോരുന്നിടത്തെല്ലാം പാത്രം നിരത്തുമ്പോൾ കണ്ണുകൾക്ക് കീഴെ കൈകൾ പിടിക്കേണ്ടേ?
ReplyDeleteനൊമ്പരമുണർത്തുമെങ്കിലും ഇഷ്ടമായി കർക്കടകം.
നിലയില്ലാത്ത നിറഞ്ഞ കണ്ണുകൾ ഈ വരികൾക്കിടയിൽ ഒഴുകിനടക്കുന്നതു പോലെ ഒരു തോന്നൽ
ReplyDeleteമഴയ്ക്കിങ്ങനെയും ഒരു മുഖം അല്ലേ...?
ReplyDeleteഈ കണ്ണുകളുടെ കാഴ്ച്ച ഒരിക്കലും മങ്ങാതിരിക്കട്ടെ...!
ishtaayi ..
ReplyDeleteനന്ദി-
ReplyDeleteകണ്ണുകളുടെ കാഴ്ച തെളിച്ചു തന്ന
കൂട്ടുകാര്ക്കെല്ലാം...
കര്ക്കടകത്തിന്റെ
ഇടവഴിയില്
കൂടെവന്നവര്ക്കെല്ലാം...
ചെറുപ്പത്തിലെ ഇല്ലായ്മയേയും, വല്ലായ്മയേയും ഓര്മ്മിപ്പിച്ചു, ഈ നല്ല കവിത.
ReplyDeleteഓർമ്മകൾ പെയ്യുന്നു.. സുഹ്രുത്തേ
ReplyDeleteതലശ്ശേരിക്കും,
ReplyDeleteവയനാടനും......നന്ദി
ഒരുപാട് തവണ വായിച്ചു,ഒരു ഫോര്മാലിറ്റിക്ക് വേണ്ടി പറയാറുണ്ട് വാക്കുകള് പോരാതെ വരുന്നു എന്ന് .അത് സത്യമാകുന്നു...എന്താണ് കവിത ? ഇതാണ് ...ഇതുതന്നെയാണ്.
ReplyDeleteനന്നായി വളരെ നന്നായി................
ReplyDeleteകര്ക്കിടകത്തിന്റെ പഞ്ഞം അറിയുന്നു ഈ വരികളില്
ReplyDelete