കണ്ണുകളുടെ കാഴ്ചയ്ക്ക്‌ പരിധിയുണ്ടെന്നറിയാം, പരിമിതികളും...
എന്നാലും... ഈ കണ്ണുകളിലൂടെയാണ്‌ അമ്മയെ കണ്ടത്‌, ആകാശം കണ്ടത്‌ നിലാവും,നിഴലും,നിറങ്ങളും ചോരയുടെ ചുവപ്പും കണ്ടത്‌
പിന്നെ...... നിന്നെ കണ്ടത്‌

11 June 2014

കാനറികൾക്ക് ഒരു കവിത













ബ്രസീൽ-
എന്താണിത്ര നിന്നെ
സ്നേഹിച്ചു പോവാൻ.

കാപ്പിയും കരിമ്പും

വിളയുന്ന മണ്ണിന്റെ
വളക്കൂറല്ല

അധിനിവേശങ്ങളെ
ചെറുത്തു തോല്പ്പിക്കുന്ന
ചങ്കൂറ്റമല്ല

കോപ്പാ കബാനയിലെ

അർദ്ധനാരീ
സൗന്ദര്യങ്ങളല്ല

സാംബാ താളത്തിൽ
ഉണർന്നുപോവുന്ന
ഉന്മത്തതയല്ല

ഒരു കളി

ഞരമ്പുകളിൽ നിറഞ്ഞ്
കാഴ്ചയും കേൾവിയും
ചേതനയുമാകുന്ന
മാന്ത്രികത കണ്ടാണ്‌
ആമസോൺ കടന്നെന്റെ
കപ്പലുകൾ
നിന്റെ തീരത്ത്‌
നങ്കൂരമിട്ടത്

ബ്രസീൽ-
ഊണും ഉറക്കവും
കപ്പം കൊടുത്തിവർ
കാത്തിരിക്കുന്നത്‌
നീ കപ്പുയർത്തുന്ന
നിമിഷങ്ങൾക്ക് വേണ്ടിയാണ്‌

വിശപ്പിന്റെയും നോവിന്റെയും
മുറിവുകളുണങ്ങാൻ
പ്രതിഷേധങ്ങളുടെ
കൊടുങ്കാറ്റൊതുങ്ങാൻ
കാൽ പന്തിലെ കവിത
കാലങ്ങൾ കടക്കാൻ
ഒരൊറ്റ ജനതയായി
ബ്രസീൽ ഉണരുന്നത് കാണാൻ
അതിനുവേണ്ടി മാത്രം

സാന്റിയാഗോ-
നീ കണ്ടെത്തിയ
ആൽകെമി
ഈ കളിയുടെ
നിത്യതയ്ക്കേകുക

ആയിരം സ്വപ്നങ്ങളുടെ
അമരത്വത്തിന്‌
അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവന്റെ
അതിജീവനത്തിന്‌
ചോരചിന്തിയവന്റെ
ചിരസ്മരണയ്ക്ക്‌



4 comments:

  1. ലാ...ലാ.. ബ്രസൂക്കാ....

    നല്ല കവിത


    ശുഭാശംസകൾ.....

    ReplyDelete
  2. ഒരു കളി
    ഞരമ്പുകളിൽ നിറഞ്ഞ്
    കാഴ്ചയും കേൾവിയും
    ചേതനയുമാകുന്ന
    മാന്ത്രികത കണ്ടാണ്‌
    ആമസോൺ കടന്നെന്റെ
    കപ്പലുകൾ
    നിന്റെ തീരത്ത്‌
    നങ്കൂരമിട്ടത്

    manoharamayirikkunnu

    ReplyDelete
  3. രുചിയുള്ള എഴുത്ത്...
    ആശംസകള്..

    ReplyDelete
  4. Kavithayilude futaballinu kalpanikatha nalkunu...

    ReplyDelete